Abd. En yaygın anlamı “kul’dur. Türkçede de kullanılmakta olan ibadet eden=âbid , ibadet edilen=ma’bud, kulluk=ubudiyet kelimeleri de aynı köktendir. Bu kelime, Allah’ın adlaından herhangi biriyle birleşerek birçok insana isim olmuştur: Abdullah, Abdurrahman, Abdüllatif, Abdülmecid… gibi. Hepsi “Allah’ın kulu” demektir. Bütün ilahi dinlerde insan, Allah karşısında abd (kul) durumundadır. Peygamberler de bu kulluğa dahildir.
İnsanın yaratılış sebebi, Allah’ın varlığını bilmesi ve O’na ibadet (kulluk) etmesidir. Cinler de bu anlayışın kapsamındadır. Konuyla ilgili birçok Kur’an ayeti vardır. “Ben cinleri ve insanları, ancak bana kulluk etsinler diye yarattım.” (Zâriyât suresi 56.ayet) meali bunlara bir örnektir.
Abd kelimesi köle yerine de kullanılmıştır. “Abdü’l-Ömer” “Ömer’in kölesi” demektir.
Osmanlı toplumunda hatta sık olmasa da günümüzde bir mütevazilik ifadesi olarak “abd-i âciz” şeklinde de kullanılmış ve kullanılmaktadır.