Hollanda İsyanı veya diğer adıyla Seksen Yıl Savaşı (1568–1648), Hollanda’da bulunan 17 ilin İspanyol (Habsburg) İmparatorluğu’na karşı başlattığı ayaklanmadır.
Sebepleri
16. asırda savaş ve miras yoluyla Alçak Ülkeler Kutsal Roma İmparatoru V. Karl’ın eline geçti. Hollandalılar bağımsızlık istiyorlardı. 1548 V. Karl Hollanda’nın Onyedi Eyalet’e özerklik verdi. Ancak V. Karl’ın oğlu II. Felipe babasının aksine Hollanda’ya taviz vermeme yanlısıydı. Çok dindar bir Katolik olan II. Felipe Hollanda’da yayılmaya başlayan Protestanlık’tan memnun değildi. Hollanda’ya zorla ağır yasalar ve vergiler getirdi, Protestanlığı yok etmeye çalıştı. Bütün bu sert yönetim koşulları Hollanda’da ayaklanmalara yol açtı.
Ayaklanmalar 1568-1648 yılları arasında devam etti. Seksen Yıl Savaşı adıyla anılan bu ayaklanmalar sırasında 1579’da 7 Protestan ağırlıklı Hollandalı eyalet biraraya gelerek Utrecht Birliği’ni kurdular. Bu eyaletlerin arasındaki Oranje Prensliğinin Prensi olan I. Willem Hollandalı isyancıların başına geçti. Günümüzdeki Hollanda kraliyet ailesi olan Oranje-Nassau Hanedanı böylece I. Willem tarafından kurulmuş oldu. Utrecht Birliği zamanla Yedi Birleşik Alçak Ülkeler Cumhuriyetine (Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden) dönüştü. Bu cumhuriyet ilerideki yıllarda günümüzdeki Hollanda’nın çekirdeğini oluşturacaktı.
İspanya kralı II. Felipe ayaklanmaları bastırmak için 1585’te Hollanda’ya büyük bir ordu yolladı. İspanyollar Anvers’i ele geçirerek 10,000 kişiyi katlettiler. İspanyolların güneyde ele geçirdiği kentlerdeki Protestanlar kuzeye kaçtılar. Hollandalılar İspanyolların elindeki bazı kentleri tekrar geri aldılar ama Flaman Bölgesi’ndeki Katoliklerin çoğunlukta olduğu topraklar İspanya’nın elinde kaldı. Bu topraklar zamanla Belçika haline geldi. Kuzeydeki bölge ise Hollanda’yı oluşturdu. Böylece aynı dili konuşan Belçikalı Flamanlarla Hollandalıların kaderleri ayrılmış oldu.
Vestfalya Antlaşması
Seksen Yıl Savaşı 60 yıl daha devam etti. 30 Ocak 1648’de imzalanan Vestfalya Antlaşması ile son erdi.