Bir cümle veya mısrada, herhangi bir kelimeyi, hem gerçek, hem de mecazî anlamiyle kullanmıya kinaye denir. Başka bir söyleyişle kinaye, dış anlamı söylerken iç anlamı kastetmektir. Meselâ :
Ey benim sarı tanburam
Sen ne için inilersin
İçim oyuk derdim büyük
Ben anınçün inilerim
Pir Sultan Abdal
dörtlüğünün üçüncü mısraındaki içim oyuk sözü iki anlam taşımaktadır. Birincisi, sazın içinin gerçekten oyuk olması, ikincisi de çok ıztırap çekmesi. Bu sözdeki asıl maksat ikincisidir. Yani sazın iniltisinin, çekmekte olduğu ıztıraptan ileri geldiğidir. Gerçekte ıztırap şaire aittir. îşte kelimelerin bu şekilde kullanılmasına kinaye denir. Kinaye, başkalarını iğnelemek maksadiyle de kullanılır.