Meb’ûs (arpç. s.)
Gönderilmiş, gönderilen manâlarında kullanılan bir tâbir olmakla beraber:
- Allah tarafından, peygamber olarak gönderilmiş (kimse),
- Öldükten sonra dirilmiş olan,
- Halk tarafından seçilerek meclise gönderilen (kimse)
manâlarında da kullanılan bir tâbirdir.
Osmanlı İmparatorluğu döneminde “Halk tarafından seçilerek meclise gönderilmiş kimse” manâsına gelen meb’ûs tâbiri kullanılmakta idi. Hattâ 1924 Anayasası’nda da meb’ûs kelimesine terim olarak yer verilmişti. Ancak, 1961 Anayasası ile Millet Meclisi üyelerine Milletvekili adı verilmiştir.