Me’cûc. Kur’ân-ı Kerîm’de iki yerde zikredilen bir kavmin adıdır.
Kur’ân’da bu kavim hakkında fazla bilgi yoktur. Kehf suresinde, onların, yeryüzünde bozgunculuk çıkaran kişiler olduğu, onların zararını önlemek için, Zülkarneyn tarafından bir sed yapıldığı bildirilmektedir (Kehf sûresi 94. ayet). Enbiya sûresi 96. ayette ise, kıyamet alâmetlerinden olarak zikredilmektedir: “Nihayet Ye’cûc ve Me’cûc şeddi açılıp da her tepeden saldıracakları ve gerçek va’d olan kıyamet yaklaştığı vakit …”.
Tevrat’ta ise Me’cûc, Hz. Nuh’un oğullarından Yafes’in oğludur (Tekvin, 10/2). Me’cûc kelimesi Magog şeklinde, Hezekiyel kitabında, bir memleket adı olarak (38/2) ve reislerinin adı gog olan bir kuzey kavmi olarak(39/6) gösterilir. Me’cûc’un hangi bölgede yaşayan kavme isim olduğu konusunda farklı yorumlar vardır. Karadenizin kuzey ve kuzeydoğu bölgelerinde yaşayan bir kavim olduğu da nakledilir.