Kelime olarak, boşluk manâsına gelen Hala’nın zıddıdır. Melâ şeklinde de kullanılan bu kelime, doluluk manâsı yanında, birbiriyle müşavere, bir topluluğun ileri gelen, göz dolduran yüksek takımı, cemaat, tama’ ve zan, heyet, bir araya gelerek toplanma, huy-ahlâk gibi çeşitli manâları da ihtiva etmektedir. Özel olarak her çeşit güzelliği şahıslarında toplamış bir topluluğa “Mele’ ” adı verilmektedir.
Kur’ân-ı Kerim’de birçok âyette bu kelime, muhtelif toplumların ileri gelenleri manâsında kullanılmıştır. Meselâ bir âyette şöyle buyurulmuş-tur: ‘Andolsun ki biz Musa’yı âyetlerimizle Fir’avn’a ve onun Mele’ine (ileri gelen adamlarına) gönderdik de, ben âlemlerin Rabbinin elçisiyim, dedi.” (Zuhrûf sûresi 46.ayet). Mele’ kelimesi diğer âyetlerde de bu manâdadır.
Kur’ân-ı Kerîm’de bu mevzuda geçen diğer bir tâbir de Mele-i âlâ dır. Bir âyette bu konuda şöyle buyurulmaktadır: “De ki bu Kur’ân büyük bir haberdir. Ama siz ondan yüz çeviriyorsunuz. Melé-i a’lâ’da kendi aralarındaki tartışmalarına dair benim hiçbir bilgim yoktu.” (Sâd sûresi 67-68-69. ayetler). Müfessirlere göre, Mele-i a’lâ, en yüksek toplum manâsındadır ve Melekler camiasını ifade eder. Ayette bahsi geçen, tartışma ise bu konudaki hadîslerin de yardımıyla, insanların yaptıkları keffâretler ile hayır ve hasenât konusunda meleklerin müzakere ve değerlendirme tartışmaları olarak yorumlanmaktadır.