Melekût (Ar. i.)
Arabça mülk kelimesinin mübalağa sigasıdır. Tam bir hakimiyyet ve kudretle, usul ve sırrını bilerek idare etmek demektir, Kuran-ı Kerim’de hu kelime dört yerde zikredilmekte, herşeyin, semâvât ve arzın melekûtunun Allah’ın elinde olduğu ifade edilmektedir. Şöyle buyurulmuştur: “Böylece biz kesin iman edenlerden olmak için İbrahim’e göklerin ve yerin muhteşem varlıklarını (melekûtunu) gösteriyorduk.” (En’âm sûresi 75. ayet). “Göklerin ve yerin melekûtuna {hükümranlığına) Allah’ın yarattığı her şeye ve ecellerinin yaklaşmış olabileceğine bakmadılar mı? O halde ondan sonra hangi söze inanacaklar?” (A’râf sûresi 185. ayet). “Eğer biliyorsanız (söyleyin), her şeyin melekûtu (mülkiyeti ve yönetimi) kendisinin elinde olan, kendisi herşeyi koruyup kollayan, fakat kendisi korunmayan kimdir?” (Mu’minûn sûresi 88. ayet). “Her şevin melekûtu (mülkü) kendi elinde olan Allah’ı teşbih ve takdis ederim.” (Yâsîn sûresi 83. ayet).