Yunan mitolojisinde Yunanlıların en büyük tanrısı, tanrıların tanrısı, Kronos ile Rea’nın oğlu, Hera’nın kardeşi ve kocasıdır. Zeus, gökle ilgili doğal güçlerin tümünü kişilendiren varlıktır. Işık, aydınlık, bulut, gök gürlemesi, şimşek ve yıldırım, Zeus’un egemenliği altındadır. Homeros, Zeus’a “tanrılar ve insanların babası” adını verir. Tanrıça Rea, Zeus’u doğurduğu zaman, çocuklarını ana karnından çıkar çıkmaz yutan kocası Kronos’tan kaçırmak için Girit’te bir mağaraya kapatır. Zeus’un yerine koca bir taşı beze sarıp Kronos’a verir; o da taşı yutar. Kronos, babası Uranos’u nasıl alt edip egemenliği elinden almışsa, Zeus da ikinci kuşak tanrılarını yener ve üçüncü kuşak, yani Olimpos tanrılarının egemenliğini kurar. Babası Kronos’a öbür kardeşlerini kusturur; sonra da Uranos’un yeraltına kapattığı devlerden gök gürültüsü, şimşek ve yıldırımı alır ve Olimpos tanrılarının egemenliğini kurmaya koyulur. Bunun için Titanlar ile savaşı göze alır; yüz kollu devlerden gördüğü yardımla bu savaşı kazanır. Evrendeki yetkileri paylaşır: Kendisi göğü ve yerle gökte krallığı alır, kardeşi Poseidon’a denizi, Hades’e de yeraltı ülkelerini verir. Zeus bundan sonra Titan soyundan gelen tanrıçalarla ve kendi kuşağından kardeşleriyle birleşip bir sürü tanrısal varlık üretmeye koyulur. Zeus, Troya Savaşı’nda büyük bir rol oynar. İda Dağı’nın doruğu olan Gargaros Doruğu’ndan savaşı yönetir. Onun buyruğuyla, talih kimi zaman Akhaların, bazen Troyalıların yüzüne güler. Zeus, hakka dayanan insanca bir düzenin kurucusu sayılır.