Mubah (Ar. s.)
Şârı’nin (Allah ve Rasûlünün), yapıp yapmamayı mükellefin isteğine bıraktığı davranışları ifade için kullanılan bîr fıkıh usulü terimi. “Helâl” terimi de aynı anlamda kullanılır. Yemek, içmek, gezinti yapmak gibi fiiller, kendilerine başka bir şer’î hüküm bağlanmadıkça mubâhtır; yani yapana sevab, terkedene günâh yoktur. Bu konuda dikkat edilmesi gerekli bir nokta, mubâhın, olumlu veya olumsuz anlamda aşırılık derecesinde işlenmemesi gerektiğidir. Zira bu konuda, bu davranışa şer’an “haram” hükmü bağlanabilecektir. Meselâ, mubâh olan yeme-içme fiilinin, sağlığı yok edecek derecede ileri götürülmesi veya bunun aksine, hayatın sürdürülmesi imkânsız kılacak kadar terkedilmesi halinde hüküm böyledir.