Muhâcir (Ar. i.)
Sözlükte göçmen anlamına gelen muhacir, İslâmın Hz. Muhammed’e tebliğ edilmeye başlandığı Mekke’de Mekke müşriklerinin, müslüman olanlara ağır işkenceler yapmaları üzerine yurtları olan Mekke’den ayrılıp ol zamanki adıyla Yesrib şehrine göç edenlere verilen addır. Bunlar aynı zamanda ilk müslümanlardır. Yine aynı sebeble Peygamberimiz bazı müslümanların, İslâm’a düşman olmayan hırıstiyan bir kral olan Necâşî’nin idaresi altındaki Habeşistan’a göç etmelerine daha önce izin vermişti. Bunlara da Habeşistan Muhacirleri denilmektedir. Daha sonra bizzat Hz. Peygamber de hicrî takvimin başlangıcı olan M.622 tarihinde Mekke’den ayrılarak Yesrib’e göç etmişler ve buraya Hz.Peygamber’in şehri, nurlu şehir anlamında olmak üzere el-Medînetu’l-Münevvere adı verilmiştir. Böylece Hz.Peygamber de bir muhâcirdir. Ashâbdan kimlerin muhâcir sayılacağı konusunda bir kaç tez ileri sürülmüşse de Mekke’nin müslümanlar tarafından fethine kadar Medine’ye göç edenlere muhâcir adı verileceği görüşü genellikle kabul edilmiştir. Kelime anlamı olarak göç eden, vatanından ayrılan anlamlarına Arabça he-ce-ra kökünden türetilmiş ism-i faildir çoğulu Muhacirin gelir.