Mülk (Ar. i. ç. emlâk)
Mâlik ve sahib olunan ve üzerinde müstakilen tasarruf hakkı bulunan şey; varlık, saltanat demek olup, Kur’ ân-ı Kerîm’de hükümranlık, hâkimiyet manâsında Allah hakkında kullanıldığı gibi, Allah’ın mülkiyet ve mutlak tasarrufundaki bütün semavî ve dünyevi varlıklar manâsında da kullanılmıştır (bk. Mâliku’l-mülk).
Tasavvufta “Mülk”, şehâdet âlemi, tabiî ve hissedilir âlem demek olup “Melekut âlemi”nin mukabilidir (bk. Melekut).
İslâm hukukunda “Mülk”, insanın mâlik ve sahib olduğu, bizzat ve bağımsız olarak tasarrufa yetkili olduğu ayn; nakid veya menfaat manâsına gelen bir tâbirdir. Miras, hibe, satın alma gibi sebeblerden biriyle kayıtlı olmaksızın beyan edilen mülkiyete “Mutlak mülk”; bu tür sebeblerden biriyle mukayyed olarak beyan edilen mülkiyete ise “Mukayyed mülk” denir.