Mü’min (Ar. s.)
Arabça iman mastarından türetilmiş ism-i fâil olan bu kelime imân eden kimse manâsına gelmektedir. İnanan, iman eden gibi lügat manâları ile irtibatlı olarak İslâm inancında Amentü cümlesinde formüle edilmiş bulunan altı esası kabul ederek, kalben tasdik eden ve bunu dili ile de söyleyen kimse mü’min kabul edilmektedir. Mü’min’in amel sahibi de olması gerektiği görüşünü savunan Selef, Mu’tezile ve Havâric’in yanında Ehl-i Sünnet’e göre amel, mü’min olmak için gerekli, zaruri bir şart değildir (bk.İmân).