Mürüvvet (Ar. i.)
Erkeklik, mertlik, iyi ahlâk, edeb, fazilet, insâniyet, nezâket, kibarlık.
Mürüvvet tâbiri İslâm’dan önceki Arablarda “Murûe” şeklinde ve erkeklik, kişinin bedenî ve fizikî üstünlüğü, şahsî ve kabilevî üstünlüğünü isbatlama gücü şeklinde anlaşılmakta idi. Ancak, İsiâmî devirde bu kelime muhteva değiştirerek cismanî üstünlük yerine iyi ahlâk, edeb, içtimaî, itibar, nezâket, kibarlık (bilhassa Türklerde) İnsâniyet gibi ruhî-mânevî faziletler için kullanılagelmiştir. Nitekim Hz. Peygamber “Mürüvvetsiz din olmaz” anlamındaki hadîsinde bu tâbiri iyi ahlâk yerine kullanmıştır.