Muvakkit (Ar. s.)
Vakitlerin tayinine yarayan saatleri tanzim eden, bunları ayar ve gerektiğinde tamir edenler için kullanılan bir tâbirdir. Eskiden câmiierin birer muvakkiti bulunurdu. Vakfiyelerde vazife ve maaşlarına yer verilen muvakkitler nücum (yıldız) ve astronomi ilminin gelişmesine de yardımcı olmuşlardır. İslâm’da pek çok ibâdetin başlangıç ve sonucunun gök olayları ile ilgili olması buna sebeb olarak gösterilebilir.
Osman Nuri Ergin muvakkitlerle ilgili şu bilgiyi vermektedir: “İmaret parçaları arasında ve imâretin bir köşesinde küçük bir yer işgal eden, binaenaleyh, ehemmiyetsiz gibi görünen bu müessesede muvakkitler, her büyük imârette bulunurlardı. Muvakkitler, müracaat edenlere nazarî ve amelî dersler de gösterirlerdi. Üniversitede kozmoğrafya (astronomi) okutan, hatta rasathâne gibi müesseseleri idare eden bazı ilim adamlarımız son zamanlarda Sultan Selim Câmii muvakkiti Hüseyin Efendi’den istifâde ettiklerini ve ondan birçok şey öğrendiklerini minnet ve hürmetle anlatırlar.” Gerçekten, İslâmî ibâdetlerin ifâsı, müsiümaniarın gözlerini yerden kaldırıp gökyüzüne çevirmiştir. Bu bakımdan astronomi eskiden beri müsiümaniarın tedris ettikleri bir ilim olmuştur.