Nâmûs (Ar. i.)
Aslen Arabça olan bu kelime, Türkçede edeb, iffet, ırz, ahlâk, hayâ ve emniyet ve istikamet gibi erdemlerin toplamı haslet gibi manâlarda kullanılmaktadır. Bu manâlardan başka Arabça’daki esas manâsı, “bir kimsenin sırlarına vakıf olan kişi” demektir.