Necm Sûresi
Kur’ân-ı Kerîm’in 53. süresidir. Mekke’de nazil olup 62 âyettir. “Yıldız” anlamına gelen “Necm” surenin 1. âyetinde geçer.
Hz. Muhammed’in, Allah katından bildirdiği şeyler hususunda asla yanılgıya düşmediğini, kendi keyfine göre konuşmadığını, onun bildirdiklerinin vahiy olduğunu belirten âyetlerle başlayan Necm sûresinde daha sonra Mi’râc (bk. Mi’râc) mucizesine, Resûlullah’ın Mi’râc’daki takdire şayan davranışlarına ve müşahedelerine işaret edilir. Putların uydurma ilahlar olduğu belirtilir. Allah’tan yüz çevirip dünyaya kul olanlara itibar etmemek gerektiği, çünkü onların sapıklık içinde olduğu belirtilir. Büyük günâhlardan ve ahlâksızlıklardan kaçınanlara, Allah’ın mağfiret sahibi olduğu, çalışmanın önemi ve herkesin, çalışmasının karşılığını göreceği hatırlatılır. Sûre, Allah’ın kudretinin eserlerinden. misaller veren, geçmişteki bazı âsî kavimlerin başlarına gelenleri anlatan ve inkârcıları uyaran âyetlerle sona erer.