Nesih Yazı
Miladî 10. asırda Abbasîler zamanında yaşamış ve “İmâm-ül Hattatîn (Hattatların imamı) sıfatıyla şöhret kazanmış Hüseyin İbn-i Mukle tarafından bulunan bir yazı türüdür. “Nesih” adını başka bir yazı çeşidi olan Kûfi yazının yerine geçtiği için aldığı söylenir. Kûfi yazının sert köşelerinin yuvarlaklaştırılmasıyia ortaya çıktı. İbn-i Mukle’den yüz yıl sonra gelen İbn-i Bevvab daha sonra Yakutî Mustasimî adlı hattatlar bu yazının gelişmesinde rol oynadılar.
İranlı hattatların pek muvaffak olamadığı bu yazı türü gerçek karekterini ünlü Türk hattatlarının elinde buldu ve en önemli gelişmesini Amasyalı Şeyh Hamdullah (1436-1520) ve Hafız Osman (1642-1698) zamanında gösterdi.
Türk ve İran üslubu şeklinde iki kısma ayrılan Nesih yazı, kitabelerin dışında her yerde kullanıldıysa da en çok Kur’ân ve Divan yazmalarında tercih edilen bir yazı oldu.