Ok-Okçuluk
Yay veya keman denilen kavis şeklinde bükülmüş bir ağaç çubuğa gerili kirişe takılarak uzağa atılan, ucu sivri demirli ince ve kısa değneğe “Ok” denir. Silahın icadından sonra bütün insanlar tarafından kullanılmış ise de okçulukta en büyük mahareti Türkler ve Arablar göstermiştir. Okçuların kullandığı ince ve hafif oklar varken bir kuşatma ve püskürtme silahı olan balistalarda kullanılan kalın ve ağır oklarda vardır. Ayrıca okun şekli, yapıldığı madde, çeşitli bölgelerindeki işaretler vb. daha birçok işaret çeşitli mesaj ve simgeler belirtirdi.
Ok yalnız bir savaş silahı olarak değil, aynı zamanda bir av silâhı ve fal aracı olarak da kullanılırdı.
Osmanlı’da Ok
İslâmiyet’in ilk zamanlarında Arap oklarının mesâfesi bugünkü ölçülerle 500 metreyi geçmiyordu. Osmanlı İmparatorluğu’nda ise ok 845.5 metreye kadar fırlatılmıştır.