Rahib (ar. s.)
Arabça, korkmak manâsına olan r h b kökünden ism-i fâil olan Râhib, Dünya ile alakasını kesip, ibadet için manastıra çekilen hıristiyana verilen isimdir. Râhib kelimesinin çoğul şekli olan Ruhbân, Kur’ân-ı Kerîm’de geçmektedir (Tevbe suresi/31,34; Maide sûresi/82. ayetler).
(Yahudiler) Allah’ı bırakıp bilginlerini (hahamlarını); (hıristiyanlar) da rahiplerini ve Meryem oğlu Mesîh’i (İsa’yı) rabler edindiler. Halbuki onlara ancak tek ilâha kulluk etmeleri emrolundu. O’ndan başka tanrı yoktur. O, bunların ortak koştukları şeylerden uzaktır.
Tevbe suresi/31. ayet meali
Ey iman edenler! (Biliniz ki), hahamlardan ve râhiplerden birçoğu insanların mallarını haksız yollardan yerler ve (insanları) Allah yolundan engellerler. Altın ve gümüşü yığıp da onları Allah yolunda harcamayanlar yok mu, işte onlara elem verici bir azabı müjdele!
Tevbe suresi/31. ayet meali
Maide sûresinde, râhibierden şöyle bahsedilir: “İnsanların, iman edenlere, düşmanlık bakımından en şiddetlisi, andolsun kî Yahudilerle Allah’a eş koşanlardır. Onlara sevgi yönünden yakın olanlar da “biz Nasranîyiz” diyenlerdir. Onların müminlere sevgileri, büyüklenip ululuk taslamayan keşiş ve râhiblerin olmasındandır.”
Maide sûresi/82. ayet meali