Rikâb (ar. i.)
1. üzengi. 2. Hâk-i pây, yüksek makamdaki birinin huzuru, katı. 3. Osmanhlarda pâdişâhın teşrifi sırasında ona arz olunan mâruzât.
Rikab (ar.i.)
Boyun manâsındaki “rakabe”nin çoğuludur (bk.Rakabe). Kur’ân-ı Kerîm’de iki yerde (Bakara suresi/177. ve Tevbe suresi/60. ayet) geçen “fî’r-rikab” ifadesi köle azadı manâsında ve başka bir yerde (Muhammed suresi/4. ayet) geçen “darbu’r-rikab” ifadesi boyunlarını vurmak manâsında kullanılmıştır.