Sahib (ar. s.)
“Sahabe” ve “Eshâb” kelimelerinin müfredi olup (bk.Sahâbe), Arabçada genellikle arkadaş, dost yakın manâsında kullanılır. Esasen “Sâhib”in lügat manâsı “bir kimse veya bir şey ile alâkası olan” demektir ki, kelimenin Türkçede “mâlik, bir şeyi elinde, mülkiyetinde bulunduran” şeklinde anlaşılması, bu manânın hususileştirilmiş olmasından ibarettir.