Muallâkatu’s-Seb’a
el-Muallâkatu’s-Seb’a (Yedi askı ) Arab Edebiyatı tarihinin altın çağı sayılan Câhiliyye devrinde meşhur Arab şâirlerinden yedisinin şiirlerine verilen isimdir.
Câhiliyye devrinde Eşhuru’l-Hurum adı verilen dört haram ayda —Zilkade, Zilhicce, Muharrem ve Receb ayları -Arabistan’ın muhtelif yerlerinde panayırlar kurulur buralarda şâirler, edibler toplanarak aralarında müsabakalar tertib ederlerdi. Bu panayırlar arasında en meşhuru Mekke dolaylarında kurulan Ukâz panayırı (Suk-ı Ukâz) olup Arabların en meşhur edib ve şâirleri burada toplanırlardı. İşte bu panayırda yapılan şiir müsabakalarında derece alan şiirler Kâ’be’nin duvarlarına asılarak ilân edilirdi ki bu asma işine izafetle asılan şiirlere Muallâka; en meşhurları ypfii olduğu için de “el-Muallakatu’s-Seb’a” adı verilmiştir (Bunun yakıştırma olduğunu, şiirlerin Kâ’be duvarına aşılmadığını, bu tâbirin de H.2. asırda ortaya atıldığını öne sürenler de vardır.). Şiirlerine izafetle bunları söyleyenlere de Muallâka Şâirleri denilmiş olup bazıları bunların sayısının yedi olduğunu söylerken, bazıları üç kişi daha ekleyerek sayılarını ona çıkarırlar.
Muallâka şâirleri
1. İmruu’l-Kays (ölm. 565)
2.Taraf b. Abd (ölm.564)
3. Züheyr b. Ebî Sülmâ (ölm.608)
4. Lebid b. Rebîa (ölm.41den önce)
6. Antera b. Şeddâd (ölm. 600)
7. el- Hâris b. Hillize (ölm.570 veya 580)
8. Abıd b. el-Ebras, 9. Nabiğatü’z-Zübyâni (V.604)
10. el-A’şâ el-Ekber.