Tabl (ar.i.)
Arabça ”davul” manâsına gelen bu kelimenin, Sâmî, Hâmî, ve Turâni menşe’lerden geldiği iddia edilmiştir. Türk-İslâm devletlerinde davul, sancak, sikke, hutbe ile beraber saltanat (İstiklâl) alâmeti idi ve ancak müstakil hükümdar tabl vurdurabilirdi. Davul vurana “tabl-bâz” ve “tabi-zen’ denirdi. Şekil ve büyüklük bakımından çok çeşitleri bulunan tabl, asırlar
boyunca İslâm-Türk dünyasında kullanılmıştır.