Cinsel fetişizm

Cinsel fetişizm, cinsel nesnenin bütünüyle değil, yalnızca tek bir parçasıyla ilgilenmeye dayanır.

Tarihçe

Cinsel fetişizm, ilk olarak Alfred Binet tarafından Le fétichisme dans l’amourde tanımlanan ama kökeni daha eskilere dayanan, cansız bir nesnenin veya bir beden parçasının tahrik edici olarak algılanmasına denir. Kök olarak antropolojide doğaüstü güçlere sahip olduğuna inanılan nesneler için kullanılan fetiş teriminden gelir.

Fetişizm teorileri

Janine Chasseguet-Smirgel‘e göre fetişizm, Oidepus Kompleksinin sapkın deneyimler yardımıyla aşılmasından ileri gelir. Doğal gelişimde kompleks, erkek çocuk için annenin babaya ait olduğunun kabul edilmesiyle sonlanır ve sonrasında erkek çocuk, gizillik dönemi (latans) boyunca babayla özdeşleşerek süperego denilen bir yapıyı kurar. Sapkında ise anne, babanın yenilmiş olduğunu ilan eder. Bu da çocuğun pre-oidipal bir döneme anal aşamaya saplanıp kalmasına neden olur. (Aşamalarla ilgili ayrıntılı bilgi: Psikanaliz maddesi.) Sapkın erkek çocuğun cinsel konumunu Chasseguet-Smirgel, anal-fallus olarak belirler. Oidipal aşamayı doğal yollarla geride bırakan ve latanstan sonra ergenlik aşamasına geçen çocuğun cinsel konumu ise fallik-fallustur. Bu, babanın tamamlanmış fallusunun içselleştirilmesi anlamına gelmektedir. Sapkın için ise bu içselleştirme gerçekleştirilmemiş ve annenin yardımıyla sapkın, anal-fallusunun babanın fallik-fallus’undan üstün olduğu yanılsamasına kapılmıştır. Ama bu yanılsamanın sürmesi için anal-fallus’un “anal” karakteri örtülerek “sihirli özerk fallus” düşünsel olarak yaratılır. Fetişin amacı da bu örtme işlemini gerçekleştirmektir.