Sıddîk (ar. s.)
“Sıdk” kelimesinden türetilmiş isim olup (bk.Sıdk), “çok doğru, çok dürüst” ve “gerçeği kabul etmekte tereddüd etmeyen kimse” demektir. Hz.Ebu Bekr’in lakabıdır. Bu lakab ona hem doğru sözlü ve dürüst bir müslüman olması hem de, müşriklerin ısrarla Peygamber’e karşı çıktığı bir sırada onu gönülden tasdik etmesi sebebiyle verilmiştir.
Ayrıca, Kur’ân-ı Kerîm’de İdris (Meryem suresi 19/56. ayet), İbrahim (Meryem suresi 19/41. ayet) ve Yusuf (Yusuf suresi 12/46.ayet) peygamberler için “Sıddîk”, Hz.Meryem için de “Sıddıkâ” (Maide suresi 5/75.ayet) sıfatları kullanılmış; genel olarak doğru sözlü ve samimiyetle iman etmiş olanlara da “Sıddıklar” denilmiştir (Nisa suresi 4/69.; A’raf suresi 7/19. ayet).