Şüphe (Şübhe) (ar. i. ç. şübühâh)
Bir şeyin sabit olup olmadığının kesinlikle bilinememesi sebebiyle duyulan tereddit demektir. Daha önceden kesinlikle bilinen bir husus, o konuda meydana gelen şüphe ile zannî hale gelmez. Mecelle bunu kavaid-i külliyesi arasında “Şekk ile yakın zâil olmaz” (madde 4) şeklinde ifade etmiştir.
Bir şeyin helâl mi haram mı olduğu kesinlikle bilinmiyorsa, özellikle bu durum için “şüphe” tâbiri kullanılır. Bu durumlarda ihtiyat gösterilmesi tavsiye edilir. Buna karşılık, sınırı şer’an kesin oiarak belirlenmiş cezalar (“hudud”) konusunda, şüphe halinde haddin uygulanmaması Hz. Peygamber tarafından emredilmiştir. Bu sebeple, özellikle zina haddi ile ilgili hükümlerde, cinsî birleşmenin meşru bir sebebe dayanmış olması şüphesini hatırlatabilecek durumlar (şüphe-i mülk, şüphe-i akid ve şüphe-i iştibâh), haddin uygulanmaması yönünde değerlendirilmiştir.