Tağut (ar. s. ve i.)
Azmak, sapmak, zulmetmek manâlarına gelen “Tuğyân” kelimesinden türeyen bir isimdir.
Azgın, sapkın, zorba, şeytan, kâhin, sihirbaz, put, kötülük ve sapıklık önderi manâlarına gelir. Allah’a karşı isyankâr olup, gerek zorla gerekse isteyerek kendisine tapılan insan, şeytan put gibi şeylerdir diye de tanımlanmıştır. Kur’ân-ı Kerîm’de birçok defa zikredilmektedir (K.2/256, 257, 4/51, 60,76;5/60;16/36;39/17).
Mısırılı İslam bilgini Seyyid Kutub Fî Zilâl Tefsiri’nde “Kim Tağutu inkar edip Allah’a inanırsa; kopmak bilmeyen sağlam bir kulpa sarılmıştır” Bakara suresi 256.ayetinin tefsirinde Tağutu şöyle açıklar: “Hakka, hakikate ve imana karşı gelen, Allahu Teala’nın kulları için çizdiği nizamı ve hududu tecavüz eden herşeyi ifade eder. Onda Allah mekuresinden eser bulunmaz. Allah’ın koyduğu şeriat ile alakası yoktur. Tağut olarak ifade edilen şey bir şahıs olabileceği gibi, Allah nizamından alınmamış her türlü sistem, Allah’a bağlanmayan her çeşit fikir, düşünce, âdet ve alışkanlıta olabilir. “