Tahâvî
Ebû Ca’fer Ahmed b. Muhammed b. Seleme b. Abdilmelik el-Ezdî et-Tahâvî, fakih, muhaddis ve müctehid İslam bilgini.
Mısır’ın yetiştirdiği en büyük Hanefî fakihi olarak kabul edilmektedir. Mısır’ın Tahâ veya Tahye nahiyesine mensub olduğu için bu nisbe ile anılan Tahâvî, kendi ifadesine göre H.239 (M.853-854) yılında Mısır’da doğmuştur. İlk dersini Şâfiî’nin en ünlü talebelerinden olan dayısı Ebu İbrâhîm İsmail el-Müzenî’den almıştı. Aralarında Ebû Ca’fer b. Ebî İmrân’dan Hanefî fıkhını tahsil etmiş ve kendilerinden ilim tahsil etttiği 300’den fazla hocası vardı.Hanefî fukahâsı arasında “müctehid fil-mezheb” derecesinde bir mevkiye ulaşmıştır. Tahâvî çok değerli eserler bırakmıştır. “Meânî’l-âsâr”, “îhtilâfu’l-fukahâ “, “el-Muhtasar fî’l-fıkh”, “Kitâbu’ş-şurüt el-Kebîr” ve “Beyân’u müşkili’l-âsâr” bu eserlerin başlıcaları arasında zikredilebilir. Tahavî, H.321 (M. 933) yılında vefat etmiş ve Karafe mezarlığına defnedilmiştir.