Tahrîm Sûresi
Haram kılma, yasaklama, mahrum bırakma manâsına gelen “Tahrîm” Kur’ân-ı Kerîm’in 66. sûresinin adıdır. 1. âyetinde Hz. Peygamber’in, bazı yiyecekleri kendisine yasakladığından bahsedildiği için sûre bu adı almıştır. Medine’de nâzil oimuştur, 12 âyettir.
Resulullah’a, hanımlarının hatırı için Allah’ın helal kıldığı şeylerden kendisini mahrum etmemesini öğütleyen ve Peygamber hanımlarına bazı tavsiyelerde bulunan âyetlerle başlayan Tahrîm Sûresi’nde, bütün mü’minlere, kendilerini ve aile ferdlerini Cehennem azabına düşürecek davranışlardan korumaları emredilir. Âhirette kâfirlerin özür beyan etmelerinin kendilerine fayda sağlamayacağı hatırlatıldıktan sonra yine mü’minlere, uhrevi kurtuluşu kazanmaları için tevbe-i nasuh (kesin tövbe) etmeleri emredilir. Son âyetlerde kâfir ve mü’min kadınlarla ilgili ibret verici iki örnek yer alır: Hz. Nuh ve Hz. Lût’un karıları iman etmedikleri gibi kocalarına hainlik etmişlerdir. Buna karşılık Firavun’un karısı (Âsiye) de, kocasının zulmüne rağmen Allah’a inanmış ve O’na duâ ve ibâdet etmişti. Hz. Meryem de bir iffet örneğidir.