Şarab
Tarikat Divan ve saz şâirlerinin çok ve çeşitli manâlarda kullandıkları bir kelime. Tasavvuf terimi olarak, Allah aşkına ulaşmanın bir sembolü durumundadır. Allah aşkının insana verdiği bir çeşit mestîyî, iç huzurunu ve derinliğini ifade eder. Şarabin maddi sarhoşluğu görünüştedir. Ruha ve gönüle bir zenginlik, genişlik ye rahatlık vermez. Bunun yanında şarabın hasıl ettiği, Allah’ın tecellisiyle meydana gelen mest’ılikte hakikatin sırları kendisini beili eder. Şarab hakkında “şarab-ı Sedün”, “şarab-ı ilâhi” gibi terimler vardır. Şarab-ı ledün, aşk şarabı manâsına gelir ve mürşidin elinden içilen şarab demektir. Şarâb-ı ilâhı ise Allah sevgisinin insanda yarattığı durumun müsebbibi manasındadır.
Divan Edebiyatı şâirlerinin bir kısmı da şarabı tasavvufi değil, maddi manâsı ile şiirlerinde işlemişlerdir.