Tebbet Suresi
“Tebbet”, “kurudu” manâsına geien bir fildir ve Kur’ân-ı Kerîm’de 111. sûrenin adıdır. Sûrenin ilk kelimesi olup “kurusun!” manâsında bedduâ sözü olarak kullanılmıştır. Mekke’de nâzil olup 5 âyet olan Tebbet Sûresi, Hz.Peygamber’in amcası olmasına rağmen, başta Hz. Peygamber olmak üzere müslümanlara ve İslâm’a karşı insafsız bir düşman olan ve bu düşmanlığını her vesile ile gösteren Ebû Leheb ile bu konuda kendisine yardımcı olan karısı hakkında nâzil olmuştur. Ebû Leheb, Hz.Muhammed (S.A.V.)’in peygamber olarak gönderildiği insanlar içinde Kur’ân-ı Kerîm’de ismi açıkça belirtilerek kınanmış olan yegâne kişidir (bk.Ebü Leheb).
Meâli:
1.Ebû Leheb’in elleri kurusun! Kurudu da.
2.Malı ve kazandıkları (yaptıkları) ona fayda vermedi.
3.O, alevli bir ateşe girecek,
4-5. Odun taşıyıcısı olarak ve boynunda hurma lifinden bükülmüş bir ip olduğu halde karısı da onunla birlikte (Cehennem’e girecek)!