Tefekkür (ar.i.)
Düşünme, düşünüş, düşünce, derir derin inceden inceye düşünmek demektir.
Tasavvuf. Müridin, kendi nefsinin ve hilkatin esrârına vâkıf olabilmesi için iç dünyasına kapanarak düşünceye dalması demektir. Fıtraten insanoğlunun biri dış (zâhir) a diğeri iç (bâtın) e yönelik iki tür davranış şekli vardır. Kişinin çevresindeki eşyaya bakıp onlar üzerindeki ilâhî kudreti düşünerek hakikati görebilmesi “Tecellî” kendi iç dünyasına kapanarak gönlüne dalması da “Tefekkür”dür. Bu şekilde yapılan tefekkür bir nevi sessiz zikirdir. Zira tefekkür esnasında Cenab-ı Hakk’ın mü’minin gönlünde bir nur yumağı şeklinde tecellî edeceğine inanılır. Kişinin kendi ölümünü ve son nefesini verişini hayâlinde canlandırmasına da “Tefekkür-i mevt” denir.