Tefrîd (ar. i.)
Tenha, ıssız, sakin ve sessiz bir yerde tek başına kalmak demektir. Tasavvufta ise, müridin her şeyden e! etek çekerek kendisini Allah’a adaması, cemiyetten uzaklaşarak bütün dünyevî meşgaleleri bir tarafa itmesi ve yalnız Allah’ı tefekkür ve tezekkürle meşgul olması demektir.
Ehl-i Tefrîd: Bir köşeye çekilerek yalnız ibâdet, evrâd ve ezkâr ile meşgul olan kimselere denir.