Tevakkuf (ar.i.)
Lûgatta “durmak” manasına gelen bu kelime bir ıstılah olarak Selef itikadının prensiplerinden birini ifade etmektedir. Selefe göre Tevakkuf, akaid meselelerinde susup durmak, dinde cedde girmemek, bu hususta ifrata kaçmamak ve hatta hiç bulaşmamaktır. Özellikle müteşabihler konusunda Tevakkuf, sükut etmek, herhangi bir yoruma girmemek, bu konuda dilini tutmak (imsak), aczini itiraf etmek, müteşabihlerle zihnen dahi meşgul olmamak (keff) marifet ehli olarak Rasulullah ile ashabını kabul etmek gibi hususlarıdır.