Urum Abdalları
Urum Abdalları, Osmanlı İmparatorluğu döneminde yaşayan ve Anadolu'da özellikle Alevi-Bektaşi inancına mensup olan topluluklardan biridir. "Urum" terimi, bu grup için "Erum" veya "Urum" şeklinde de kullanılır ve genellikle "Anadolu'da yaşayan Rumlar" anlamına gelir. Ancak, bu terim özellikle Alevi-Bektaşi inancına bağlı olan ve Türkmen kökenli olan topluluklar için kullanıldığında daha belirgin bir anlam kazanır.
Urum Abdalları, genellikle tarım, hayvancılık ve el sanatları gibi geleneksel mesleklerle uğraşmışlardır. Ayrıca, Alevi-Bektaşi inancının öğretilerini yaşatarak ve yayarak toplulukları arasında önemli bir rol oynamışlardır. Osmanlı döneminde ve sonrasında, Anadolu'nun farklı bölgelerinde yerleşik olarak yaşamışlardır.
Urum Abdalları, Anadolu'nun etnik ve dini çeşitliliğine katkıda bulunan önemli bir grup olarak kabul edilir. Ancak, zaman içinde bazıları diğer etnik ve dini gruplarla kaynaşmış veya farklı kimlikler altında asimile olmuş olabilirler.
Rum diyarı veya Rumeli tâbirleri, aslında Osmanlı imparatorluğu’nun için kullanılmıştır. Fakat daha önce, yani Türklerin 11. yy. da Anadolu topraklarına ilk ayak bastıkları günlerde, Anadolu, Bizanslıların, yani doğu Romalıların sınırları dahilinde idi. Bu yüzden Anadolu topraklan, diyâr-ı Rum veya mülk-i Rum adlarıyla anılır oldu. Türkçe’de kelimeler “r” sesi ile başlamadığı için, kelime “urum” şeklinde telâffuz edilmiştir.
13. – 15. yüzyıllarda Anadolu’da Abdalân veya Rum veya Urum Abdalları adı verilen bir derviş zümresi görülmektedir. Bunlar, yalınayak, başı kabak ve toplu bir halde gezip dolaşırlardı. Saçlarını, başlarını, kaş, bıyık ve sakallarını ustura ile traş ettirirlerdi. İnançları Şii-Bâtinî inançlarına uygundu. Bu zümre 17. asra kadar Anadolu’da Bektaşîlik tarafından temsil edilmiştir.