Vakar (ar. i.)
Ağırbaşlılık, haysiyetini koruma; bir kimsenin, insâni varlığının ve sosyal mevkiinin gerektirdiği şeref ve itibarını -gurur ve kibire kapılmadan-koruması ve hafif-meşreplikten sakınması manâsına gelen ahlâkî bir tâbirdir.
Tevazu ve Vakarın birbirinin tamamlayıcısı olduğunu kabul eden İslâm ahlâkçılarına göre (bk. Tevazu), Vakarsız bir tevâzu insanı küçüklük ve zillete; tevâzusuz bir vakar da gurur ve kibire götürür. Buna karşılık bu iki fazilete birden sahip olan insan, başkaları
tarafından tevâzu sayesinde sevilir, vakar sayesinde de sayılır.