Zümer Suresi
“Zümre” kelimesinin çoğulu olan “Zümer” Kur’ân-ı Kerim’de 39. surenin adıdır. Mekke’de inmiş olup 75 âyettir. Surenin adı 73. ve 75. âyetlerde geçer.
Kur’ân’ın, Azîz ve Hakîm olan Allah tarafından indirildiğini, Allah’ın birliğini ve O’nun evlat edinmekten münezzeh olduğunu belirten âyetlerle başlayan Zümer suresinde göklerin, yerin, diğer varlık ve olayların ve insanın yaratılışı, Allah’ın üstün kudretinin delilleri olarak anlatılır. İnsanın mahiyeti, bilenlerle bilmeyenlerin bir olmadığını, Allah’a inanıp O’na itâat edenlerle azâbı hak edenlerin bir sayılamayacağı ifade edilir. Şefaat yetkisinin Allah’a ait olduğu, zâiimierin âhiretteki pişmanlıkları ve onların bu dünyada yaptıklarının cezasını çekecekleri, Allah’ın rahmetinin sonsuzluğu, Allah’ın kâinat üzerindeki mutlak hâkimiyeti bahis konusu edilir. Birinci ve ikinci surun üflenmesinden sonra insanların hesaplarının eksiksiz görüleceğini, kâfirlerin kitleler halinde cehenneme, Allah’a inanıp itâat edenlerin de yine kitleler halinde cennete gönderileceğini, o zaman mü’minlerin Allah’a hamd ve şükredeceklerini meleklerin de Arşın etrafında Allah’ı hamd ile tesbih edeceklerini bildiren âyetlerle sure tamamlanır.