ABDU’L-LATÎF: el-Latîf, yaratılmışların ihtiyacını en ince noktasına kadar bilip, sezilmez yollarla karşılayan kişi anlammadır. Lutf için lütuflu olma mevkilerini bilmesinden dolayı, Allah’ın kullarına lütufla davranan kişi. Bu kul, içlere muttali, kullara Hakk’ın lütfunun vasıtası olur. Latîf ismi kendisinde tecellî ettiği için,O’nun lütfü sebebiyle, kullarına sezmedikleri tarzda yardım eder. Basiretler O’nu idrâk edemezler. 7 yerde geçer.
Tasavvuf Terimleri ve Deyimleri Sözlüğü – Prof. Dr. Ethem Cebecioğlu