TDK Sözlüğü’nde Abes: sf. 1. Gereksiz, yersiz, boş 2. Akla ve gerçeğe aykırı. 3. zf. Gereksiz bir biçimde.
Dünya ve âhirette bir işe yaramayan, maddî ve manevî bir fayda sağlamayan söz, iş ve davranış.
Abes, genel olarak “Herhangi bir fayda sağlamayan ve bir zararı önlemeyen iş ve davranış” olarak tarif edilir. Başka bir deyişle, hiç kimseye faydası olmayan veya dinî bir gaye taşımayan her söz ve davranış abes sayılır. Faydası dikkate alınamayacak kadar az olan veya mâkul/müsbet bir netice sağlamayan davranışlar da abes kabul edilmiş, faydasız veya kötü sonuçlar doğuranlara ise sefeh adı verilmiştir.
"Abes" kelimesi Türkçe'de "anlamsız, gereksiz, manasız" gibi anlamlara gelir. Bir durumun veya bir davranışın mantıksız olduğunu ifade etmek için kullanılır. Örneğin, "Bu abes işlere ne gerek var?" şeklinde kullanılabilir.
