Disfaji (Latince: Dysphagia) yutma güçlüğü anlamına gelen tıbbi kavram. Genelde başka bir rahatsızlığa ait belirti olarak görülse de, bazen kendi başına bir rahatsızlık olarak da değerlendirilir.
Etimoloji
Kelime Yunanca güçlük anlamına gelen dys ve yemek manasına gelen phagia kelimeleri birleştirilerek türetilmiştir, Türkçe’ye de bu kelimenin adaptasyonu ile sokulmuştur. Türkçe karşılık olarak yutma güçlüğü veya yutkunma güçlüğü olarak çevrilebilir.
Sebepleri
Herhangi bir seviyede bir sorun sonucunda gelişen disfajinin çeşitli nedenleri olabilir.
Disfaji tüm yaş gruplarında görülebilmekle beraber, yaşlılarda daha sık görülmektedir. Doğumdan gelen bozukluklar, kaza, operasyon gibi çeşitli sebeplerden oluşan yapısal hasarlar, baş ve boyun kanserleri, beyin tümörleri ve diğer nörolojik hastalıklar gibi çeşitli nedenler sonucunda görülebilir. Disfajiye yol açan nörolojik hastalıklara; parkinson, demans, multipl skleroz, Shy-Drager sendromu, amyotrofik lateral skleroz örnek verilebilir.
Disfajiye bağlı komplikasyonlar
Disfaji hasta da beslenme sorunlarına yol açabilir. Ayrıca, disfajinin en büyük etkilerinden biri de konuşma problemlerine yol açabilmesidir. Hastalar zihinsel olarak anlama ve konuşma yeteneğine sahip olsalar da gırtlak kaslarını kontrol edemedikleri için konuşamayabilirler veya güçlük yüzünden konuşmamayı tercih edebilirler.
Tedavi
Tedavi öncelikle bu soruna yol açan kaynağın ortadan kaldırılması ile olur. Daha sonra çeşitli egzersizler uygulanabilir. Son yıllarda geliştirilen Elektrikli Mikrokas Uyarı Yöntemi (NMES) disfaji semptomunun giderilmesi için uygulanabilen yeni bir yöntemdir. Bu yöntem hastaların gırtlağında bulunan kasların küçük elektrik sinyalleri verilerek uyarılması ve çalıştırılmasını içerir.
Bu maddede yazılanlar hekim uyarısı ya da önerisi değildir.
