Cenaze Gülbangı, Mevleviyye tarikatı mensuplarının defin merasimleri sırasında okunan gülbank.
“Gül sesi” anlamında Farsça bir terkip olan gülbank veya gülbenk, özel olarak tertip edilmiş bazı dualar hakkında kullanılan genel bir tabirdir.
Saraylarda belirti bazı merasimler sırasında, tekkelerde çeşitli vesilelerle okunan gülbanklara daha çok Mevleviyye tarikatında rastlanmakta olup cenaze gülbangı bunlardan biridir. Vefat eden Mevlevîler”in defninden sonra kabrin başında halka olunarak şeyh efendi veya diğer bir tarikat büyüğünün idaresinde ism-i celâl çekilir, bunu zikri idare eden kişi tarafından yüksek sesle okunan gülbank takip eder, daha sonra hep bir ağızdan “hû” denilir ve baş kesilerek kabirden dönülürdü.
Cenaze gülbangının metni şöyledir: “Vakt-i şerîf hayrola, hayırlar fethola. serler defola, derviş (…) merhum karındaşımızın rûh-i revanı şâd ü handan, mazhar-ı afv ü gufran, garka-i garîk-i rahmet-i Yezdan, dâhil-i ravza-i ndvân (nâil-i ravza-i rıdvân), hâcesi hoşnûd ola; medarında rahatı müzdâd ola (mekânında istirahatı müzdâd ola), menzili mübârek ola, bakîler selâmette kala, denvi Hazret-i Mevlânâ. sırr-ı Şems-i Tebrizî, kerem-i İmâm Alî hû diyelim hûüû”.
Diayent İslam Ansiklopedisi