Haşyet. Kulun işlediği günahlar sebebiyle veya Allah’ın celâl sıfatlarının kendinde tecelli edeceği düşüncesiyle
kalbinde duyduğu endişe.
TDV İslâm Ansiklopedisi
haşyet Ar. ¬aşyet
a. esk. Korku, korkma: “Bir kâbustan silkinen adamların haşyetiyle göz kapaklarını ovalayarak açıyordu.” –P. Safa.
TDK