İzhar. Bîr tecvîd terimi.
Sözlükte “ortaya çıkmak” anlamındaki zuhur kökünden türeyen izhâr “bir şeyi açıklamak, ortaya çıkarmak; açıktan okumak” mânalarına gelir. Tecvid ilminde “iki harfin arasını ayırma” (harfi mahrecinde okuma) demektir. Sakin nün veya tenvinden sonra harflerinden birinin gelmesi halinde sakin nün veya tenvin bu harflerin Önünde idgam, iklâb veya ihfâ edilmeden izharla okunur Burada izhar yapmaya sebep, sakin nün veya tenvinle izhar harflerinin mahreçlerinin birbirine olan uzaklığıdır. Kırâat-i aşere imamlarından Ebû Ca’fer el-Kârî hâ ve “gayn”ı ihfâ harflerinden saydığı için ona göre bu iki harften önceki sakin nûn veya tenvin de ihfâ edilerek okunur Sakin mîm de bâ ve “mîm”in dışındaki harfler önünde bulunduğunda izharla okunmuş ve buna “izhâr-ı şefevî” denmiştir Gerek sakin nûn gerekse sakin “mîm”le ilgili izhar uygulanırken gunneleri belirtilir. Harf-i ta’rif olan “lârrTdan sonra kamerî harflerden biri bulunduğunda bu lam da izhar edilir ve izharın bu türüne “izhâr-ı kameriyye” adı verilir gibi.
TDV İslâm Ansiklopedisi