Kefaret. Dinin belirli yasaklarının çiğnenmesi durumunda yapılması istenen malî veya bedenî ibadet.
Sözlükte “örtmek, gizlemek, inkâr etmek” mânasındaki küfr kökünden gelen kefaret (keffâret) günah ve hataları örtücü, telâfi edici kurban, sadaka, oruç gibi davranışları ifade etmektedir. Kefaret kelimesinin Arapça’ya “günahları telâfi etme, ortadan kaldırma” anlamına gelen İbrânîce kappârâ ve onun kökü olan kipperden geçtiği öne sürülmektedir. Süryânîce (kefar) ve Asurca (kapâru) gibi dillerde de ses ve mâna benzerliğiyle aynı kelimenin varlığı bunun menşeinin tesbitini zorlaştırmakta ancak İbrânîce kipper ile Akkadca kuppuru arasında ilgi kurulmaktadır.