Kerbela Olayı -Arap Edebiyatında- Hakkında Bilgi

Hz. Hüseyin’in Emevîler tarafından Kerbelâ’da şehid edilmesi bütün müslüman milletlerin edebiyatlarını etkilemiş, bu alanda mensur ve manzum birçok eser kaleme alın­mıştır. Kerbelâ hadisesi ve bunu izleyen olaylar üzerine yazılan şiirler Arap edebi­yatında önemli bir yer tutar. Ca’fer es-Sâ-dık gibi Ehl-i beyt imamlarının konuyu işleyen şairler hakkında teşvik edici sözler söylemeleri bu tür eserlerin yaygınlaşma­sında etkili olmuştur.

Kerbelâ hadisesiyle ilgili şiirlerde insan­ların, tabiat olaylarının, cinlerin ve melek­lerin Hz. Hüseyin’in şehâdetinden duy­dukları üzüntü yanında Ehl-i beyt’in fazi­letleri dile getirilmiş, olay bütün ayrıntıla­rıyla ve dramatik sahneler halinde tasvir edilmiş, kerbelâ kelimesindeki kerb (gam, keder, üzüntü! ve belâ sözcükleriyle olay arasında bağlantı kurulmuştur. Ayrıca Kerbelâ toprağı şehidlerin vücutlarını ba­rındırdığı için sevilen bir toprak olarak tasvir edilmiş, sevgi ve üzüntünün bir arada dile getirildiği ağıtlara konu olmuş­tur. Kerbelâ bir yandan belâlı yer, öte yan­dan büyük kahramanlıkların gösterildiği kutsal mekân olarak tanıtılırken şairler şiirlerinde Kerbelâ için yağmur ve bere­ket duasında bulunmuşlardır.

Arap edebiyatında Kerbelâ hadisesine dair bilinen ilk şiir Ebü’I-Esved ed-Düelî’-ye (ö. 69/688) ait bir gazeldir. Süfyân b. Mus’ab’ın (ö. 120/738) Ehl-i beyt hakkın­daki şiirinde de olaya temas edilmiştir. İmam Muhammed el-Bâkır ile görüşen ve onun övgüsüne mazhar olan Kümeyt el-Esedî’nin (ö. 126/744] Hâşimoğulları (Ehl-i beyt) üzerine nazmettiği. bu sebep­le “el-Hâşimiyyât” adıyla tanınan kaside­leri arasında Kerbelâ hadisesiyle ilgili gü­zel örnekler yer almaktadır. Seyyid el-Himyerî’nin belâlardan kurtulmak ümi­diyle Ehl-i beyt İmamları hakkında yazdı­ğı şiirler içinde de Kerbelâ olayını söz ko­nusu eden kasidelere rastlanmaktadır. İmam Şafiî, Hz. Hüseyin’in şehâdetinden duyduğu üzüntüyü bir şiirinde, “Ehl-i beyt’i sevmekle suç işledimse bu pişman olmayacağım bir suçtur” diyerek ifade etmiştir. Di’bil el-Huzâî de Hz. Hüseyin’in şehâdetini şiirine yansıtmış olan önemli şairlerdendir.

Kerbelâ olayını dile getiren ilk dönem Arap şairleri siyasî iktidarlar tarafından tepkiyle karşılanmış, bazıları cezaya çarp­tırılmıştır. Kümeyt el-Esedî, “el-Hâşimiyyât’ından dolayı Hişâm b. Mâlik tarafın­dan öldürülmek üzereyken kaçarak kur­tulabilmiştir. Harûnürreşîd, Mansûr en-Nemerî’nin Hz. Hüseyin matemiyle ilgili şiirini duyduğunda çok hiddetlenmiş ve şairin öldürülmesi için emir vermiştir. Di’bil el-Huzâî de duyduğu bu korkuyu şiirle­rine yansıtmıştır.

Emevî dönemi şairlerinden Ubeydullah b. Hür el-Cu’fî, Kerbelâ hadisesi sırasında Hz. Hüseyin’e yardımı kabul etmemesine rağmen şiirlerinde onun şehâdetinden duyduğu üzüntüyü dile getirmiştir. Sü­leyman b. Katta” el-Adevî et-Teymî. olay­dan üç yıl sonra Kerbelâ’dan geçerken yazdığı şiirde Hz. Hüseyin’in şehâdeti sı­rasında Kays ve Ganî kabilelerinin göster­diği vefasızlıkları anlatmıştır. Fazl b. Ab-bas b. Utbe, Hz. Hüseyin’in şehâdetinden duyduğu üzüntüyü ifade etmiş ve onu öldürenleri lanetlemiş. Kerbelâ olayını birçokyönüyle ele alan Fazl b. Abbas b. Rebîa Ehl-i beyt’in başına gelen daha son­raki acılı hadiselere temas etmiştir. Ebû Dehbel Vehbb. Zemea el-Cumahîde şiir­lerinde Emevî döneminin aşın lüksünü ve iktidarın Ehl-i beyt taraftarlarına uygu­ladığı baskıyı dile getiren şairlerdendir. Emevî döneminde Hz. Hüseyin ve Kerbe­lâ şehidleriyle ilgili şiirlerde samimi bir üzüntü ve açık bir öç alma duygusu hâ­kimdir. Bu sebeple o dönem şairleri Eme­vî iktidarı için tehlikeli görülmüştür.

Abbasîler devrinde de Kerbelâ hadise­siyle ilgili şiirler yazılmıştır. Bu dönem şa­irleri, Ehl-i beyt’in haklarını savunacakla­rını umdukları Abbasî iktidarından bek­ledikleri gayreti göremeyince hayal kırık­lığına uğrayarak onları vefasızlık, Emevîler’in devamı olmak ve intikam sancağını terketmekle suçlamışlardır. Mansûr en-Nemerî, Di’bil el-Huzâî, İbnü’l-Mu’tez ve Kâdî et-Tenûhî bu duygulan dile getiren Abbasî devri şairleri arasında yer alır.

Hz. Hüseyin’in şehâdetiyle Kerbelâ ha­disesi Fâtımîler döneminde yoğun biçim­de işlenmiştir. Şerîf er-Radî, İbn Hânı ef-Endelüsî, Ebû Firâs el-Hamdânî, Sâhib b. Abbâd bu dönemde eser veren şairler arasında zikredilebilir.

TDV İslâm Ansiklopedisi

Daha yeni Daha eski