Kinde Kabilesi Kimdir, Tarihi, Özellikleri, Hakkında Bilgi

Kinde (Benî Kinde) V-VI. yüzyıllarda Kuzey ve Orta Arabistan’da devlet kuran bedevi Arap kabilesi.

Kabilenin adı müsned metinlerde Kiddet olarak geçerse de yaygın şekli Kinde’dir ve nesebi Kehlân yoluyla Kahtân’a ka­dar uzanan Sevr b. üfeyr’in lakabından gelir. Kuzey ve Orta Arabistan’a hükmet­mesine, Adnânîler’in yaşadıkları Gamru-zîkinde adlı yere yerleşmesine ve bazı ar­keolojik kazılardan elde edilen bilgilere dayanarak Kinde’yi Adnânîler’den sayan görüşler de vardır. Me’rib Seddi’nin yıkıl­masından sonra Yemen’de kalan Kindeliler’in anavatanı olarak Hadramut’taki Kinde ve Yemen Şam ticaret yolu üzerin­deki Kinde Devleti’nin ilk başşehri Karye-tülfâv çevreleri gösterilir. Kindeliler III. yüzyıldan itibaren Kuzey ve Orta Arabis­tan’a, özellikle Necid bölgesine geçmişler, Mezopotamya, Filistin ve Suriye’yi içine alan geniş bir alana dağılmışlardır. Sürekli bir yerde oturmamasından dolayı Kahtânî ve Adnânî Araplan’nın bir karışımı kabul edilen Kinde’nin meşhur kollan arasında Amr b. Muâviye, Sekâsik. Tücîb, Vehb, Râiş, Beddâ ve Velîa sayılabilir.

Kinde Devleti, Necid’de Bekir b. Vâil’e üstünlük sağlayan Âkilü’l-mürâr lakaplı Hucr b. Amr tarafından Himyerîler’e tâbi olarak kuruldu (480). Kuruluş yıllarında çeşitli Arap kabilelerine karşı birçok çar­pışmaya katılan Kinde Devleti’nin eyyâmü’l-Arab’da önemli bir yeri vardır ve Hucr ile Suriye taraflarında hüküm süren Bizans’ın müttefiki Ziyâd b. Hebûle’nin kuvvetleri arasında meydana geten savaş Yevmü’l-beredân adıyla meşhurdur. Hucr’un ölümünden sonra Benî Âkilü’l-mürâr adı verilen ve Kindetü’l-mülûk şeklinde de anılan hane­danın başına önce oğiu Amr, ardından onun oğlu Haris geçti (490-528). Kinde Devleti VI. yüzyılın başında Himyeriler’den muhtariyet kazanarak gelişti ve Haris b. Amr, Bizans İmparatoru Anastasios ile 502’de bir antlaşma imzaladı. 525’te Be­kir ve fağlib kabilelerinin desteğiyle Hîre’yi hâkimiyeti altına alan Haris b. Amr’ın 528’de Hîre Kralı III. Münzir’e yenilmesi. Kinde ve müttefiklerinin oluşturduğu konfederasyonun dağılmasına yol açtı. Bu mağlûbiyetten sonra tahttan çekilen Ha­ris, oğullarından Hucr’u Esed, Gatafân ve Kinâne. Şürahbîl’i Bekir b. Vâil. Ma’dîkerib’i Kays-Aylân ve Seleme’yi ‘föğlib kabilelerine melik tayin ederek Kinde Devleti’ni dörde böldü. Yemen’in Habeşliler ta­rafından işgali de Kinde’nin çöküşünü hız­landıran sebeplerdendir. Önceleri Yemen hükümdarlarına bağlı olan ve muhteme­len yarımadadaki Bizans ve Sâsânî güç­lerini dengeleyen Kinde Devleti. V. yüzyı­lın sonu ve VI. yüzyılın başında muhtari­yet kazanarak gelişmesine rağmen ma­nevî kuvvet ve iç dayanışmadan mahru­miyeti sebebiyle sınırlarına kadar ulaştığı Bizans ve Sâsânîler’e karşı herhangi bir üstünlük elde edemedi.

Kindeliler, Züreyh ve Celsed İle Vâil b. Hucr’ün tanrılarına tapıyorlardı. Kabe ile ilgili geleneğe de bağlı olan Kindeliler nesr geleneğini ihdas ederek başlangıçta bu görevi üstlenmişlerdi. Ayrıca Kinde kralı tarafından Gavs b. Mürre’ye hac ibadeti­ne dair icâze vazifesi verilmişti. Bununla birlikte aralarında Kabe ve Harem konusunda fazla bilince sahip olmayanlar ve hatta Ebrehe’nin ordusu­na katılanlar da bulunuyordu. Kindeliler içinde putperestlerden başka Hıristiyanlığı, Yahu­diliği ve Mazdek dinini benimseyenler de vardı.

Hz. Peygamber, Ukâz panayırında Kindeliler’i ve müttefiklerini İslâm’a davet etmiş, fakat bu daveti kabul görmemiş­ti. Kindeliler’in bir kısmı memleketlerine döndükten sonra orada bulunan yahudi-lerden aldıkları bilgilerin etkisiyle yaptık­larına pişman olarak ertesi yıl daveti ka­bul etmeye karar vermişlerse de o yıl ka­bile ileri gelenlerinin engellemeleri yüzün­den müslümanlara yaklaşamamışlardı. Resûl-i Ekrem, 9. yılın Receb ayında (Ekim 630) Hâlid b. Velîd’i 400’ü aşkın süvariyle birlikte Dûmetülcendel’in hâkimi olan Kinde kabilesinin Sekûn koluna mensup Ükeydir b. Abdülmelik’in üzerine gönder­di. Hâlid buradaki kaleyi ele geçirerek Ükeydir ile kardeşini Medine’ye götürdü; farklı rivayetlere göre Hz. Peygamber cizye ödemeleri veya müslüman olmaları üzerine memleketlerine dönmelerine izin verdi.

Hicretin 10. yılında (631) Eş’as b. Kays’ın başkanlığında kalabalık bir Kinde heyeti Medine’ye gelerek müslüman ol­du; heyet içerisinde muhadramûn şair­lerden İmruülkays b. Abîs, nesep âlimi İs-hak b. İbrahim ve Hadramut kabilesinin bazı emirleri de bulunuyordu. Resûl-i Ek­rem heyet üyelerini çeşitli hediyelerle geri gönderirken Eş’as’ın kız kardeşi Kuteyle ile de gıyabında nişanlandı, fakat Kuteyle Medine’ye gelmeden önce Hz. Peygam­ber vefat etti. Kinde ile Kureyş arasında akrabalık kurulması bakımından büyük önem taşıyan bu teşebbüsten ayrı olarak aynı günlerde Hz. Ebû Bekir de kız karde­şi Ümmü Ferve’yi Eş’as’a vermiş, daha “sonra Kuteyle ile sahâbîlerden İkrime b. Ebû Cehil ve Eş’as’ın Ümmü Ferve’den doğan kızı Ca’de İle de Hz. Hasan evlen­miştir. Aynı yıl Kinde’nin kollarından Tücîb ve Sadîf’in yolladığı heyetler de Medi­ne’ye gelmiş ve Resûl-i Ekrem, Kinde’nin diğer bir kolu olan Benî Muâviye’ye davet mektubu göndermiştir. Yine o yıl Benî Murâd’ın reisi Ferve, Kinde kabilesiyle yaptığı bağlılık antlaşmasını feshederek kabilesinden bir heyetle Medine’ye gel­miş ve Hz. Peygamber’e tâbiiyyetini sun­muştur.

Hz. Ebû Bekir zamanında (632-634) bazı mensupları irtidad isyanlarına karı­şan Kinde bu hareketlerin bastırılmasın­dan sonra Mısır, Suriye, Irak, İran. Hora­san ve Endülüs cephelerinde fetihlere katıldı ve önemli bir kısmı bu bölgelere yerleşti. Mülûkü’t-tavâif döneminde ba­ğımsızlığını ilân eden aileler arasında Sağ-rüla’lâ bölgesine yerleşmiş olan Kinde’­nin kollarından Tücîbîler de vardı.

Kindeliler, diğer bazı büyük Arap kabi­leleri gibi Kureyş’in hâkimiyeti altına gir­meyi ataları, nesepleri ve sayıları itibariy­le içlerine sindirememiş, bundan dolayı yaşadıkları bölgelerde meydana gelen si­yasî mücadelelerin tamamına aktif olarak katılmışlardır. Hz. Ali – Muâviye mücade­lesinde ikiye ayrılan Kindeliler hasım or­dularda yer aldılar. Birinci Kabe kuşat­masının kumandanı olan Husayn b. Nümeyr el-Kindî, Mervân b. Hakem’e biat ederken Şam’da bulunan Kindeliler’in Belkâ’ya yerleştirilmesini şart koşmuştu. Abdullah b. Yahya el-Kin­dî, Ebû Hamza eş-Şârî ile birlikte Hadramut’ta İbâzîliği yayma faaliyetine giriş­miş (129/746) ve Hadramut’tan Medine’­ye kadar ulaşan bütün faaliyetlerde Kin­deliler önemli rol oynamışlardı.

Arap kabilelerinin şiir dil ve teknikleri­nin tek bir kültür ve gelenekte birleşme­sine Melik Hâris’in dört oğlundan, son Kinde kralı sayılan Hucr’ün “el-melikü’d-dıllîl” (serseri kral) lakabıyla tanınan oğlu ünlü şair İmruülkays ile sahâbî ve muhadram şair İmruülkays b. Abis büyük katkı­da bulunmuşlardır. Kur’an’da mevcut elli lehçeden biri Kinde lehçesidir. Merzübânî’nin Ahböru mülûki Kinde ve İbnü’l-Kelbî’nin Mülûkü Kinde adlı eserleri günümüze ulaşmamıştır. Kindeli meşhur şahsiyetler arasında KâdîŞüreyh. Recâ b. Hayve ve filozof Kindî başta gelir.

TDV İslâm Ansiklopedisi