Hicretten önce Mekke, Arap yarımadasında önemli bir ticaret merkeziyken, Medine'nin ticaret alanındaki rolü çevresiyle sınırlıydı. Şehir, fazla gelir kaynağına sahip değildi ve çevresindeki tarıma elverişli araziler sadece temel ihtiyaçları karşılayabiliyordu. Halkın çoğunluğu tarımla geçinirken, şehirde farklı sanat dallarında da ustalar bulunmaktaydı. Evs ve Hazrec gibi Arap kabilelerinin yanı sıra Benî Kurayza ve Benî Nadîr, tarım ve hayvancılıkla uğraşırken, daha güçlü olan Benî Kaynukâ ise silah imalatı ve kuyumculukla meşguldü. Her ne kadar tüm unsurlar ticaretle uğraşsa da, şehrin batısında kendi çarşıları bulunan Benî Kaynukâ öncülüğünde Yahudiler, şehrin ekonomik hayatında daha etkin bir konuma gelmişlerdi.
.jpeg)
Hicret öncesi Yesrib'de, mahallî pazar yerleri bulunmaktaydı ve Mescid-i Nebevî'nin inşasından sonra şehir planının bir parçası olarak çarşı faaliyete geçirildi. Çarşı, Hz. Peygamber tarafından bizzat belirlenen bir yerde kuruldu ve işleyişi için bazı düzenlemeler yapıldı. Ticaret konusunda deneyimli muhacirlerle tarım ve hayvancılık konusunda bilgi sahibi olan Ensar'ın bir araya gelmesi, çarşının başarılı bir şekilde işlemesini sağladı. Çarşı, kamu malı olarak kabul edildi ve sabit yerlerin tahsisi veya kiralanması engellendi, böylece açık bir alan olarak korundu. Hz. Ömer döneminde, ticaret yapan yabancı tüccarlardan vergi alınması gibi bazı düzenlemeler yapıldı. Emevî döneminde çarşıya kamu binaları eklendi ve Hişam b. Abdülmelik döneminde kapalı bir alan haline getirildi. Çarşıda, meslek gruplarına göre ayrılmış bölümler bulunuyordu ve tüm esnaf ve sanatkarlar, dışarıdan mal getirenlerden ücret alınmasına rağmen, çarşıda faaliyet göstermek için kira ödemek zorundaydılar. Emevîlerin hükümet politikalarından memnun olmayan Medine halkı, Hişam'ın ölümünden sonra çarşıyı yeniden düzenledi ve daha sonra, hac mevsimleri dışında sadece ara sıra ticaret kervanlarının uğradığı bir pazar olarak işlemeye devam etti.
Hz. Ömer'in döneminde kurulan divan teşkilatı, Medine halkının geçim koşullarını iyileştirdi ve fetihlerden elde edilen ganimet gelirleri, şehrin ticari hayatını canlandırdı. Ancak halifeliğin başkenti başka bir yere taşındıktan sonra, Medine'nin ekonomik yapısı, sakinlerinin ihtiyaçlarını karşılamakta yetersiz kaldı. Emevî döneminde, Medine'ye bazı yardımlar yapıldı, ancak Abbasîler döneminde, şehir için "nafakatü’l-Haremeyn" adıyla bir fon oluşturuldu ve halifeler, Mekke'ye hacca giderken Medine'yi ziyaret ederek halka hediyeler verip ihsanlarda bulundular. Eyyûbîler ve Memlükler, Medine için kurulan vakıflara katkıda bulundular.