Mîkâil. Kur’an’da adı geçen dört büyük melekten biri.
Mîkâil kelimesinin İbrânîce’deki karşılığı “Kim Tanrı gibidir?” anlamındaki mika’eldir; Arapça’ya İbrânîce veya Süryânîce’den geçtiği ifade edilmektedir. Müslüman müfessir ve dilcileri de mîkâilin, mîk (mîkâ) veîl kelimelerinden oluşan İbrânîce veya Süryânîce menşeli olduğunu söylemektedir İbn Abbas, İkrime ve Ali b. Hüseyin’den gelen rivayetlere göre mîk “ubeyd” (kulcağız), îl de “Allah” demek olup “ubeydullah [Allah’ın kulcağızı] mânasına gelmektedir. Kelimenin mîkâl, mîkâil, mîkeîl, mîkeil, mîkâîl, mîkeyîl, mîkâel ve mîkâyîl gibi okunuşları bulunmakta, hatta mîkâyîn şekli de nakledilmektedir.
TDV İslâm Ansiklopedisi