Minare. Sözlükte “ışık veya ateş çıkan / görünen yer” anlamındaki Arapça menâreden gelmektedir; bazı bölgelerde aynı anlamda mi’zene de (ezan okunan yer) kullanılmaktadır.
minare Ar. men¥re
a. (mina:re) mim. Camilerde müezzinin ezan okuduğu, sala verdiği, şerefesi olan, çoğunlukla taştan, yüksek ve ince yapı: “Sokak kapısını çalarken, minarede akşam ezanı okunuyordu.” –Y. Z. Ortaç.
Güncel Türkçe Sözlük
minare İng. minaret
(Mimarlık) (Arap. minar = fener kulesi) Camilerde ezan okunan, yüksek, ince yapılı kule. a. bk. külah, şerefe, petek, pabuç, minare gövdesi, minare kürsüsü.
BSTS / Güzel Sanatlar Terimleri Sözlüğü 1968