aba
(I) a. hlk. 1. Abla. 2. Anne.
Güncel Türkçe Sözlük
aba Ar. ¤ab¥
(II) a. 1. Yünün dövülmesiyle yapılan kalın ve kaba kumaş. 2. Bu kumaştan yapılmış yakasız ve uzun üstlük. 3. sf. Bu kumaştan yapılan. 4. esk. Bu kumaştan yapılan ve dervişlerce giyilen hırka. 5. Kepenek (I).
Güncel Türkçe Sözlük
aba
(I) 1. Abla, büyük kız kardeş. 2. Anne. 3. Üvey anne, analık. 4. Büyükanne, nine, anneanne. 5. Kaynana. 6. Yenge. 7. Teyze. 8. Hala. 9. Yetişmiş, bulûğa ermiş küçük kız kardeş. 10. Hanım, hanımefendi. 11. Baba.
Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü
aba
(II) 1. Çoban, deveci ve göçebelerin giydiği uzun, yakasız üstlük, kepenek. 2. Beyaz yünden dokunan bir çeşit kilim. 3. Yün terlik.
Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü
aba
Yaba.
Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü
aba
Teklifsiz konuşmada seslenme ve dikkati çekme ünlemi.
Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü
aba
Şaşma ve korku ünlemi.
Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü
aba
Palto.
Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü
aba
Ünlem edatı, krş. obu
Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü
aba
Abe
Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü
aba
Abla, krş. abıla
Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü
aba
Aba güreşinde giyilen ve dizlere değin uzanan özel güreş giysisi.
BSTS / Güreş Terimleri Sözlüğü
aba
1. Çoban kepeneği. (Küplüce *Gümüşhacıköy – Amasya) 2. Kışlık pantalon. (Çukurhisar – Eskişehir) 3. Atkısı yün, çözgüsü kıl olan kilim. (Alayunt -Kütahya)
BSTS / Zanaat Terimleri Sözlüğü 1976
aba
bk. kıllık
BSTS / Zanaat Terimleri Sözlüğü 1976
aba
1. Ana. 2. Nine, anneanne.
Tarama Sözlüğü 1963
Aba Köken: T.
Cinsiyet: Kız
1. Abla. 2. Anne.
Kişi Adları Sözlüğü